Het was wel even schrikken hoor, dinsdagmorgen. Net als anders ‘s morgens in het schemerdonker de herten voeren in de stal. Voor wat lekkere brokken komen de hinden normaal gesproken graag naar binnen. Maar deze morgen was anders, geen hinde te bekennen. En ook bok Willem was in geen velden of wegen te bekennen. Da’s raar, heel raar… Dus maar naar buiten gelopen, wat zie ik daar in de schemer? Dat klopt niet helemaal. Oude bok Willem heeft ‘s nachts het toegangshek naar de volgende weide vakkundig ‘gesloopt’. Waarom? Nou, we hebben 2 dekbokken, Willen en Frank dus, die elk de helft van de roedel hinden ter beschikking hebben in het dekseizoen. Om de goede vrede te bewaren zit er tussen beide bokken altijd een lege weide. Anders zouden de heerschappen de hele dag tegenover elkaar staan met enkel een rij gaas ertussen. Lekker imponeren en stoer doen, maar dan komt er van ‘de daad’ dus weinig meer terecht.
Willem (met zijn 14 levensjaren, eigenlijk bijna bejaard) dacht dus, ik zal kleine Frankie (inmiddels 3 jaar is en bijna net zo groot) wel eens een lesje leren. Zo gezegd zo gedaan, toegangshek gesloopt en vervolgens lekker met zijn tweeën praktisch alle krammen uit de palen gesloopt.
Toen ik erbij kwam had Frank zich al gewonnen gegeven en stond achter in zijn weide met zijn roedel. Willem stond met zijn roedel inmiddels rustig te genieten van het weelderige gras in de veroverde weide.
Willem snel met wat brokken de stal ingelokt en opgesloten en vervolgens de hele morgen de hekken repareren. Eind goed al goed: Willem mag binnen blijven in zijn winterverblijf en Frank heeft de hele roedel nog even tot zijn beschikking.
